Veli DALBUDAK

Selam Olsun

BİR EL DOKUNUYOR, HERŞEY VİRAN…

Uğraşa, didine üstüste koyarak birşeyler tesis ediyoruz. 

Çalışıyoruz, çabalıyoruz, zorluyoruz, istiyoruz…

Her yıl üstüne koyarak ilerliyoruz. 

Emek veriyoruz, zaman harcıyoruz, dil döküyoruz, kafa patlatıyoruz…

Kolay olmuyor, birdenbire olmuyor, her zaman istediğimiz gibi olmuyor…

Ama azimle, inatla, gayretle pes etmeden yürüyoruz. 

Tam herşey yoluna giriyor…

Tam emeklerimizin karşılığını alacağız…

Tam tadını çıkaracağız…

Tam keyif alacağız…

Bir el dokunuyor, herşey viran…

 

Biraz gerilere gidelim…

Saddam’lı Irak ile ilişkiler fena değil…

Ticaretimiz sürekli gelişme eğiliminde.

Amerika anlamsız bir savaş çıkarıyor.

Biz hazırlıksız yakalanıyoruz…

Hala o bataklık bize zarar veriyor. 

 

AB ile 2002’den sonra adeta balayı yaşıyoruz..

Mutluluktan öleceğiz neredeyse…

3-5 seneye tam üyelik bekliyor tüm yorumcular. 

Ya şimdi?

AB, Türkiye’nin adını, Türkiye’de AB’nin adını bile duymak istemiyor. 

 

Ve Suriye…

Son dönemin yürek yarası…

Kimlikle giriş çıkış yapıyorduk…

Ortak bakanlar kurulu toplanıyordu…

Başkanlarımız serin mavi sularımızda birlikte yüzüyorlardı ailecek…

Adana, Hatay, Gaziantep, Kilis, Şanlıurfa başta olmak üzere sosyal, kültürel, ekonomik canlılık kol geziyordu ortalıkta. 

Ne kadar mutluydu Hataylılar, Kilisliler, Nusaybinliler…

Akrabalarıyla buluşuyorlardı. 

Ama bir el dokundu…

Anlamsız bir savaş ve herşey viran…

 

Rusya…

ABD’nin bizden çaldığı dev komşumuz.

Dev kayıp…

Rusya’yı kazanmak için çok uğraştık. 

Ve ilişkilerde zirveye çıktık. 

Çok iyi bir ticaret partneri oldu bize. 

Tarımı da turizmi de kurtardı yıllarca. 

Fakat 1 saniyede yıktık o devi de. 

Goben ve Breslaw’a bayrak çekip Sivastopol’u bombaladığımız gibi, Suriye sınırında devriye atan uçağını bombaladık. 

Hainler işbaşındaydı. 

Ve gururla göğsümüzü kabarttık, özür dilemek yerine. 

Allah’tan Putin sağduyulu çıktı ve bir süre sonra bizim de gözümüz açıldı. 

Şimdi viran olan dostluğu yeniden tesis etme gayretindeyiz. 

 

İran…

Dünyanın ambargo koyduğu ülke. 

Ama biz hariç tüm Dünyanın iş yaptığı ülke. 

Biz de duruma uyanıp türlü siyasetle deldik ambargoyu…

Altın, petrol, doğal gaz, dolar, euro derken bir el dokundu yerle yeksan etti ne varsa. 

Hala ABD’de mahkemeler o paraların peşinde. 

 

Ve final…

En küçük ticari ve siyasi partnerimiz olan Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi kalmıştı elimizde. 

Daha dün bizim referandumda Barzani tam destek veriyordu. 

Kardeşimizdi, dindaşımızdı. 

Merkezi Hükümet bizi Başika’dan atmaya çalışırken, biz orada peşmerge eğitiyorduk. 

Neredeyse Irak’tan ayrılıp bize bağlanmayı oylayacaklardı. 

Ne oldu Allahım, ne oldu?

Yine mi o el dokundu?

Eli kırılasıca…

Tamam da biz niye bu kadar gaza geliyoruz?

Yarına kalmaz herkes elini ayağını çeker, sipsivri kalırız ortada. 

Yapmayın, durun, serin gelin ağalar.

 

Hep kaybeden biz olmayalım nolur…

Son durumda sınırlarımızda sorunsuz bir tek Gürcistan kaldı. 

Sınırı kaldırmış gibiyiz, kimlikle girip, çıkıyoruz.

Kendi memleketimiz gibi…

Ama korkarım sırada o var…

 

selyus